Skrawki, które pozostały,
Rzucone w głębiny niepamięci,
Niedbale zapomniane,
Porosłe chwastami,
Z popękanymi nagrobkami,
W szarej, suchej matni.
Skrawki pamięci, które zachowałam,
Wspomnienia słodkiej piosenki.
Skrawki mnie- dziewczyny, którą byłam.
To są zaiste skrawki, kawałki mnie,
Jakby jeden członek pochodzący od starego ciała,
Tworzą jedno, idealne ciało.
Jedno serce bijące dla całego ciała.
Równoważne w stosunku do reszty mnie.
Skrawki, które zostały
Ten wpis został opublikowany w kategorii Moje początki. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.