Stąpa bezgłośnie i lekko,
Niemal nie dotykając ziemi
niby duch, mara lub inne widziadło.
Budzi ze snu rabaty, drzewa,
Pojedyncze kwiaty.
Przy niej ćwierkają skowronki,
Kumkają żaby, oddychają pstrągi.
Pierwiosnki zdobią jej skronie,
Prymulki pieszczą jej dłonie
Niby pierścionki.
Bransoletami jej są goździki,
A naszyjnikami śnieżyczki.
Wiosna jest symbolem nadziei,
odrodzenia, nowego życia,
A także znakiem potopu zieleni.
Primavera
Ten wpis został opublikowany w kategorii Pory roku. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.